Update van mijn veertig Drentse Dahlia’s

Voor mij was dit een bijzonder dahliajaar. Ik verhuisde van 40 vierkante meter tuin naar 4000 vierkante meter grond. Daar moest ik een ideale plek zien te vinden voor mijn geliefde dahlia’s. Verder kreeg ik dahlia’s als verhuiscadeau, kocht ik er zelf een paar, en erfde ik nog een doosje knollen van mijn schoonvader. Tegelijkertijd had de tuin in de lente flink overlast van slakken en was de zomer dit jaar extreem warm en droog.  Ik leerde een heleboel bij, van mijn inmiddels zo’n 40 Drentse dahlia’s.

drentse dahlia's
Linksboven de pompondahlia Funny Face en rechtsboven: Veronne’s Obsidian. Linksonder: de donkerrode dahlia’s van schoonvader André en rechts de magnifieke rode Uchuu.

De eerste bevindingen

Mooi bleek de combinatie van hoge gele pompondahlia’s Funny Face en roze spiderdahlia’s Mingus Gregory met de persicaria.

Veronne’s Obsidian is een gekke spruit en een ware bijenmagneet. Ik ontdekte deze dahlia tijdens mijn lunch tussen de velden van FamFlowerfarm in 2017 en het was liefde op het eerste gezicht. Volgend jaar ga ik mijn drie knollen (of misschien meer, als ze zich hebben vermeerderd) nadrukkelijk bij elkaar groeperen in een paars-roze border, dan krijgen ze samen meer body en vallen ze op door het contrast. Door hun fragiele bloem kunnen ze anders wat ‘wegvallen’ tegen bontere planten.

Verder had ik de laagblijvende en vroegbloeiende donkerrode dahlia’s van schoonpa allemaal bij elkaar gezet. Dat bleek een goede zet, zeker in combinatie met de wat tuttige roze hortensia’s die er al stonden, werd het zo een stoerdere hoek.

drentse dahlia's
De vurige Kasagari.

De uitdagingen

1. Slakken en de juiste plek

In mijn oude tuin zaten er best een hoop. Hier zijn ze ook. Honderden. Duizenden. Naakslakken. Hoe houd je ze van je dahlia’s?

a. Al als plant planten

Daarom deed ik wat ik al eerder deed: ik stopte de knollen eind maart al in een pot met niet al te rijke portaarde en zette die in de hal. De hal was packed. Met een vensterbank en schragen en planken vol potten. “Help mijn vrouw heeft een hobby”, verzuchtte een vriendin bij de aanblik ervan.

Maar het was een goede zet: toen in het derde weekend van mei de planten de volle grond in gingen, waren ze al groot genoeg. Zodat de talloze naaktslakken ze niet meer konden afgrazen. Maar alsnog wisten ze de dahlia’s te vinden hoor. Sommige soorten vielen beter in de smaak dan andere. Met name in de dahlia’s met de wat stevigere, ruwere bladen hebben ze geen trek. Het sappige lichtgroene blad en de hoofdstengel met de eerste bloemknop vinden ze om te smullen.

b. De juiste plek

Omdat ik een groter terrein heb en nu kan vergelijken ontdekte ik wat. Slakken hebben favoriete plekken en favoriete routes. Als je die kent, weet je waar je je dahlia’s kunt planten. En waar niet. Sommige identieke dahliasoorten werden op plek A volledig aan gort gevreten, op plek B hadden ze nergens last van. Ik heb dus dahlia’s die kansloos leken weer uitgegraven, binnen op de vensterbank vertroeteld, en daarna weer op een andere plek gezet. Ging goed.

c. Bestrijden met huis- tuin en keukenmiddelen

Als een dahlia dan alsnog werd geteisterd, experimenteerde ik met koffiedik: dat helpt tegen slakkenvraat. Moet je wel echt flinke klonten van rond de planten strooien, dus de hele winter in een emmer sparen (pas op voor schimmel) of af en toe wat halen bij een koffietent in je buurt. Ook de ecokorrels van EscarGo hielpen goed. Ik strooide ze rond de ergste slachtofferplanten.

En verder… ging ik met mijn man in de vochtige avonden slakken rapen. Er heerst bij ons op bepaalde plekken echt een plaag, om eng van te worden. Het lijken wel zombies uit een horrorfilm, zo massaal en doelgericht schuiven ze over het gazon richting de plantenborders. Voer voor de kippen van de buren…

2. Droogte en warmte

De warmte, maar vooral de droogte, heeft een aantal dahlia’s tot een soort groeistop gebracht. De planten ontwikkelden geen bloemen. Ze waren wel mooi groen, maar er kwam heel lang geen knop of bloemontwikkeling in. Nu, eind augustus, beginnen die na de regenbuien van afgelopen tijd een soort groeispurt in te zetten en alsnog te ontwikkelen.

Conclusie: dahlia’s kunnen prima tegen warmte, maar minder goed tegen droogte. Af en toe water geven dus. Geen sloten, want ze houden niet van natte voeten. Ze komen van oorsprong uit Mexico, hou dat in je achterhoofd.

3. Grond en stutwerk

Dahlia’s hebben weinig rijke bodem nodig. Juist door te veel voeding schieten ze enorm de hoogte in, maken ze te veel groen loof en geven ze te weinig bloemen. Bovendien vallen ze door een absurde lengte en gewicht op een gegeven moment om. Vervolgens kun je hele stellages bouwen om ze te stutten.

Nou moet je sowieso bij de meeste hoger groeiende dahlia’s wel een stok neerzetten om ze rechtop te houden. In een winderige tuin als de mijne hebben ze anders de neiging te hangen of zelfs plat te gaan.

Wat ik doe, is meteen tijdens het planten al een stok bij de knol neerzetten (niet erdoorheen prikken). Ik bind de planten vast met zwart rubber binddraad, dat beschadigt de bloemstelen niet. In de loop van het seizoen hebben sommige dahlia’s nog wat extra stut nodig.

drentse dahlia's
Linksboven de spiderdahlia Tanjoh en rechts de Café au Lait. Linksonder de gele Golden Emblem en rechts het begin van de bloem van de donkerrode pompondahlia Jowey Mirella.

4. Mijn 7 toppers van dit seizoen

Mijn schatjes zijn allemaal prachtig prachtig, in al hun bonte kleuren en gekke vormen en maten. Maar deze zeven stalen mijn hart dit jaar:

  1. Café au lait: niet alleen een schitterende zachtroze ‘dinnerplate’ (de eerste bloem mat een diameter van 22 centimeter), maar ook een geweldige bloeier en leuk op de vaas.
  2. Uchuu: rode knaller, echt geweldig, ook een mooie vaasbloem
  3. Golden Emblem: gele zon, torent fier boven alles uit
  4. Jowey Mirella: bordeauxrode pompon
  5. Kasagari: vurige blom
  6. Tanjoh: 3-kleurige spider
  7. Mingus Gregory: suikerroze spider
drentse dahlia's
Links de lichtroze cactusdahlia Park Princess en rechts een witte pompondahlia – ik ben niet zo van de witte bloemen, maar deze is toch charmant.

5. Op mijn wishlist voor volgend jaar

De meeste dahlia’s plantte ik in de voortuin, voor de monumentale gevel van onze boerderij. Sommige kregen een plek in de zijtuin en achtertuin, waar ze de wat saaie borders instant kleur gaven.

Ik heb nu besloten dat mijn voortuin de échte dahliatuin wordt en dat ik enkele soorten op andere plekken strategisch meng in de borders. Dahlia’s kun je ouderwets in een snijbloementuintje zetten, zoals je ook een moestuin inricht, maar ikzelf houd juist van de bonte mix & clash, of juist een ‘ton-sur-ton’ met andere planten en bloemen.

Bij mijn favoriete kweker FamFlowerfarm mocht ik zojuist weer op de velden neuzen en heb ik natuurlijk weer een paar soorten gespot die ik voor volgend jaar wil planten. Ik maak er een aparte blog over, want ik heb een flinke selectie gemaakt en moet allle namen nog uitvlooien met behulp van de kweker. In elk geval heb ik alvast een DailyGreenspiration dahlia-trend benoemd.

6. Drentse Dahlia’s

Als mijn tuin naar mijn zin is, organiseer ik volgend jaar een open dag, kun je komen kijken hoe ze erbij staan.

Meer lezen over dahlia’s op deze site

Ik was in het nieuws!

Jaja, het Algemeen Dagblad wist me te vinden als dahlia-lover en interviewde me voor dit artikel.

Deze website houdt statistieken van uw bezoek bij. Wij gebruiken hiervoor Google Analytics, maar zonder persoonlijke gegevens door te geven. Geef hier uw keuze aan.