Weekendje weg op stilte-eiland Vlieland

Hoezo verre, exotische bestemmingen bezoeken? We hebben in Nederland ons eigen Isla Bonita, Vlieland. Daar ben je meteen helemaal ‘weg van de wereld’. En het extra mooie: het eiland is vrijwel autovrij, dus heerlijk stil. Het enige geluid komt van de meeuwen, de wind en de zee. Goed voor een weekendje rust in de kop.

Het is een flink eind varen vanaf Harlingen. Het merendeel van de passagiers zit op het bovendek van de veerboot. De stemming is opgewonden en uitgelaten, want, we gaan allemaal een weekendje naar Vlieland en iedereen heeft er zin in. Een paar mensen staat reikhalzend op de uitkijk. Zien we nog zeehonden? Ja hoor, op zandplaat De Richel spotten we er zeker zeven. Kleine donkere silhouetten strekken zich uit in de zon.

Op Vlieland is één dorp met 1100 inwoners, staat een korte vuurtoren op een hoog duin en is er verder alleen natuurgebied en strand. Vanuit Nederland gezien is het ‘t tweede Waddeneiland in een lange keten van kusteilandjes tot aan Denemarken. Het ligt tussen Texel en Terschelling.

Je mag er niet met een auto heen. Op het Friese eiland rijden dus alleen de wat eilanderwagens, de bagagekar, de taxi, de bus, de Vliehors Expres en een elektrisch postbestelbusje. Zelf mag je fietsen of lopen. Prima te doen, want er ligt slechts 23 kilometer fietspad.

Vlieland divers — Geiten, distels, klassieke vakantiehuisjes en schelpenpaden om de duinen door te fietsen. Linksonder: landschap van flessendoppen die opgeraapt zijn tijdens een strandschoonmaakactie. Rechtsonder: een authentieke stuifkuil.

Tweepersoons appartement

Wat waren wij toe aan een weekendje ff he-le-maal weg. We zijn nog maar pas verhuisd, druk met werk en dan ga je al gauw op in de waan van de dag. Op uitnodiging van Landal GreenParks mocht ik met mijn man komen kennismaken met hun tweepersoons appartementen in Landal Vlieduyn. Een rietgedekte mega-villa van drie jaar oud met moderne en comfortabele accommodatie. Midden in de duinen, pal aan het strand, waar je gratis gebruik mag maken van ligstoelen en van die romantische zitkorven. Ik heb daar welgeteld 1 minuut in gezeten voor de foto, want verder hebben wij natuurlijk gewandeld en gefietst en het natuurschoon ‘gecheckt’. En vooruit, ik ben begonnen in deel 5 van Harry Potter (ja, ik loop qua lezen vréselijk achter mensen).

Vlieland vuurtoren — De Rode Kabouter is de toepasselijke bijnaam van de korte vuurtoren, die toch uittorent boven het eiland, omdat-ie bovenop het Vuurboetsduin staat. Het nieuwe gebouw van de drinkwaterzuivering is duurzaam gebouwd. De blauwgroene kleur van de zee en de dennen is verkregen door beton te mengen met het gruis van groene bierflesjes. In het dak zijn zonnepanelen verwerkt, waarmee het pand grotendeels in eigen stroom kan voorzien.

Duinvalleien en stuifkuilen

Bij de receptie van Landal Vlieduyn is een wandelgids van Staatsbosbeheer te koop en die is z’n € 7,50 meer dan waard: bomvol weetjes over de natuur en met goed beschreven routes. Wij fietsten eerst naar de vuurtoren en liepen vanaf daar naar het startpunt van Route 2. En omdat we net even wat meer strand wilden zien, staken we via het Pad van Dertig door naar zee en pakten bij strandpaal 48 de route weer op (de locatie daarvan staat overigens niet correct op het kaartje aangegeven). Vanaf routepunt 9 zijn wij naar onze fiets gewandeld.

Het is een afwisselende tocht door duin en valleien, langs strand en stuifkuilen. Ik had het erg naar mijn zin want ik ontdekte allerlei typische duinflora.

Daarna fietsten we naar het Posthuys voor een drankje en daar waren we binnen een mum van tijd. Woesj! De oostenwind blies ons erheen. Maar toen. Moesten we terug. Het was inmiddels aardig heet, de schelpenpaden slingeren er idyllisch op en neer over de duinheuvels, maar dat betekent dus ook: fiks klimmen mét keiharde tegenwind…

Met een oververhit, tomaatrood hoofd kwamen we weer ‘thuis’. Wat is er heerlijker om dan meteen te douchen, je op te frissen en vervolgens een witbiertje te gaan drinken op een terras in het dorp?

Vlieland flora — De flora op een Waddeneiland is bijzonder. Distels, kamperfoelie, zandblauwtje, rozenbottels van hondsrozen en wilde peen. Verder staan er op Vlieland zeedennen die je normaal in middellandse zeegebied ziet (en ruikt), waardoor er een mediterraanse sfeer hangt. De bomen zijn meer dan 100 jaar geleden aangeplant om grip te krijgen op het stuifzand.

Meeuwen en moraal

De volgende ochtend ontbijten we lekker in de zon, maar is er ineens tumult op het terras naast ons. Zojuist heeft een meeuw de zak met verse broodjes van de terrastafel gepikt. De buurvrouw duikt er lenig achteraan en weet de helft van het ontbijt te redden. Maar dan… achter haar toegesnelde echtgenoot vist vervolgens een kraai de croissant van zijn bord. Hilariteit! Moraal van het verhaal: leg je eten niet onbewaakt op tafel 😉

We fietsen weer naar het Posthuys. Door de duinen, maar nu met wind mee. Boven ons hoofd scheren vogels over en weer. Ik baal er altijd van dat ik nooit weet welke soortnaam ze hebben, ik ben beter in planten. Ieder z’n ding.

Vlieland Kroonspolder — Vogels spotten in de Kroonspolder.

Topdruk vogelgebied

Ons plan is om Route 6 uit het boekje wandelen, rondom de Kroonspolders en langs het Posthuiswad. Een van de drukste vogelgebieden van de westelijke Waddenzee, waar jaarlijks zo’n 350.000 vogels korter of langer verblijven. Het is een belangrijke schakel in hun trekroute. In het najaar spot je hier rosse grutto’s en kanoetstrandlopers. In de zomer broeden er lepelaars, eidereenden en aalscholvers. Vanuit een kijkhut, die je via een lange met riet bedekte tunnel kunt bereiken, spotten we vogels en zoeken we hun naam op de vogelkaart op de muur.

Hier zie je goed hoe de getijden werken. We lopen over een dijkje en zien dat vloed wordt. Het water ijlt richting land. Er is hier een dijkdoorbraak gemaakt om zout water in de polder te laten stromen. Dat bevordert de typische kwelderbegroeiing en er stromen garnalen naar binnen: voedsel voor de vogels.

Fluiten en piepen

Boven ons hoofd zien we zwermen vogels en in de verte horen we ze fluiten en piepen. Hier merken we goed hoe belangrijk de wadden zijn voor allerlei leven: tien tot twaalf miljoen wadvogels gebruiken het gebied als rustplek op hun trek. Er zwemmen vijftig verschillende vissoorten in het water en er leven tien tot twintig meer zeedieren dan in diepere zeeën. Ook een leuk weetje: in het waddengebied woont de grootste populatie wadpieren van de hele wereld.

De Nederlandse, Duitse en Deense wadden vormen samen het grootste getijdengebied ter wereld. Dat is 10.000 vierkante kilometer groot en door de werking van vloed en eb is 45 procent daarvan steeds weer wisselend zee of land. Door de enorme vogelrijkdom én die grillige getijdenwisseling is de natuurwaarde van het gehele waddengebied net zo bijzonder als Yellowstone in Amerika of het Great Barrier Reef in Australië. Daarom staat het sinds 2009 ook op de werelderfgoedlijst.

Dag Vlieland, stilte doet goed

Aan het einde van de dag, op de veerboot terug naar het vasteland, zijn alle passagiers een stuk rustiger. Lekker uitgewaaid, verfrist en opgeladen. Duidelijk. Zo’n stilte-eiland vol natuur doet de mens goed. <3

Info Vlieland

Vlieland beach — Linksboven: De Vliehors Expres is een gele legertruck die dagelijks afreist naar de Sahara van het Noorden, de westkant van het eiland. Rechtsonder: Bij strandpaviljoen ‘t Badhuys (Op Vlieland schrijven ze namen graag met een ‘oud-Hollandse griekse Y’) stoppen we voor een drankje en een portie nacho’s. Verder op de menukaart: het gebruikelijke, maar ook bijzondere gerechten als zeegroenteburger of zeewierravioli.

Vlieland dorp — De knusse Dorpsstraat heeft de status ‘beschermd dorpsgezicht’. Hier kun je shoppen, boodschappen doen of een terrasje pikken.

Vlieland broodje pepesan — Culi-Tip: winnend broodje met pittige makreel. Houd je van vis en van spicy? Probeer dan zeker het broodje pepesan (pittige makreel) bij de viskar in de Dorpsstraat, klaargemaakt op een Green Egg. Deze Haringkar Vlie is er prijswinnaar mee geworden van het ‘Lekkerste broodje on the move’ op de Horecava in juni 2018.

Informatie Landal Vlieduyn

Even buiten het dorp in een duinpan tussen vakantiehuisjes, prijkt het statige Landal Vlieduyn met 36 appartementen over 4 lagen verdeeld. De keuken is van alle gemakken voorzien. Ons appartement had zelfs een vaatwasser en een was/droogmachine.

Vlieland Landal Vlieduyn — Landal Vlieduyn heeft het label Green Key, een internationaal keurmerk voor bedrijven in de recreatie- en vrijetijdsbranche met normen op het gebied van duurzaamheid, milieu en Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Dat gaat dan over het besparen van gas, water, elektra en het scheiden van afval. Landal zelf is nog verder aan het verduurzamen met hergebruik van water en warmte, gebruik van milieubewuste schoonmaak- en bestrijdingsmiddelen en samenwerken met regionale bedrijven.

Hoe kom je op Vlieland

Op Vlieland kom je met een snelboot of de ‘gewone’ ferry van Rederij Doeksen, vanuit de haven van Harlingen. Er is een treinstation vlakbij.

Wij reden met de auto naar Harlingen en parkeerden op het terrein van All In Parkeren (reserveren aan te raden!) en haalden daar onze fietsen van de drager (drager in de auto gelegd) om naar de haven te fietsen, maar hadden ook het shuttlebusje kunnen nemen. Let op: in Harlingen is het op straat overal betaald parkeren! Daarom zijn er verschillende parkeerterreinen voor eilandbezoekers. Op Vlieland zelf kun je op veel verschillende plekken allerlei fietsen huren: gewone tweewielers, e-bikes, mountainbikes, tandems of bakfietsen.