In de serie Groene Vakantiebestemmingen staat steeds een bijzondere plek in dichtbij-Europa centraal. Dit keer: Dartmoor National Park in het hart van het Zuid-Engelse graafschap Devon. Een roemrucht en ruig natuurgebied tussen Exeter en Plymouth. Hier kun je meerdere wandeldagen doorheen struinen, net zo hoog, ruig en lang als je zelf wilt. Wij liepen er 4 prachttochten.
Dartmoor wordt ook wel ‘Engelands laatste wildernis’ genoemd. Veel wandelaars en natuurminnaars komen vooral naar dit weidse, hooggelegen veenheide gebied vanwege de zogeheten Tors. In totaal 160 markante en soms zelfs imposante granietrotsformaties, veelal gelegen op de licht glooiende heuvels van Dartmoor. Bekende tors zijn Haytor Rocks, Yes Tor en Fur Tor.
Wij bezochten Dartmoor National Park in een zonnige zomerweek, maakten er enkele walks en raakten diep onder de indruk van de natuurlijke en landschappelijke veelzijdigheid en de vergezichten. Zorg wel voor waterdichte schoenen… en wees voorbereid op wat regen…
Het ruige gebied heeft vaak gediend als duister decor in verhalen van Britse schrijvers, zoals Agatha Christie en Arthur Conan Doyle. Als je er rondloopt kun je zelf ook allerlei spooky verhalen verzinnen. Het is er mysterieus, leeg, mistig, verraderlijk, ijzig en magisch.
3 wandelhoogtepunten en 1 prachtig ‘dieptepunt’
Wij wandelden met de Rother gids Devon en Cornwall, in Nederland uitgegeven door Elmar. Zoals altijd met dit soort gidsen: goed lezen en liefst nog een goede wandelkaart van het gebied meenemen.
1. Rondom Haytor Rocks (4 uur)
Met zijn 457 meter hoogte wordt panoramisch Haytor ook wel de Matterhorn van Dartmoor genoemd. Goed bereikbaar met de auto, trekken de granieten toppen als een magneet veel en diverse bezoekers aan. Maar ben je eenmaal op een wandelpad rondom Haytor, dan wordt het al snel een stuk rustiger.
Vanaf de parkeerplaats lopen we in een paar minuten naar de top en daal je vandaar weer af naar Haytor Quarries. Ooit een granietgroeve (de stenen van de London Bridge zouden hiervandaan komen), nu een verscholen idylisch bergmeertje vol waterlelies en omzoomd door bloeiende paarse heide. Over een voormalige spoordijk, de Tramway, gaat het over lange hellingen vol varens via Tolwell Quarries naar een bruisende beek in de beboste dalbodem.
Met de Bell Tor in zicht klimt het dan naar de Chinkwell Tor, met 458 meter letterlijk het hoogtepunt van deze walk. Al dan niet via Honeybag Tor (een omweg de moeite waard) gaat het via Top Tor en Saddle Tor weer terug naar Haytor Rocks. Een geweldige en veelzijdige Dartmoor walk.
2. Dartmoor’s skyline: Yes Tor en High Willhays (621) (3 tot 4 uur)
Vanaf het Meldon-waterreservoir gaat het met een ruime bocht naar links gestaag omhoog. Zoals wel vaker het geval in Dartmoor door ongebaand terrein, richting Yes Tor (619 meter). Ongemerkt stijgend lopen we verder naar het absolute hoogtepunt van Zuidwest Engeland: High Willhays (621 meter). Bij dit heldere weer krijgen we er oneindige vergezichten bij.
Zuidelijk loopt het vanaf High Willhays bergafwaarts richting Branscombe’s Loaf en bereiken we via hellingen vol hoge en dichte varens uiteindelijk West Okement River.
Stroomafwaarts de weg zoekend tussen steile hellingen komen we bij Black-a-tor-Corpse, een van de laatste drie eikenbossen in Dartmoor die nog uit de oertijd stammen. Een heel bijzonder en mysterieus schemerbos. Via het idyllische dal van Vellake Corner lopen we uiteindelijk weer terug naar Meldon.
Black-a-tor-Corpse, een oeroud en magisch eikenbos.
3. Dwalen rond de East Dart River (4 tot 5 uur, korte versie)
“…smalle paden langs de rivier. Ongebaand terrein met moerassige en rotsachtige plekken. Moeilijke oriëntatie. Bij mist en instabiele weersomstandigheden niet vertrekken. Bij hoog water wordt het moeilijk om de East Dart over te steken…”, staat er in ons wandelgidsje. Nou, dat klinkt veelbelovend allemaal…
Maar gelukkig schijnt de zon en is het weer stabiel. Dus gaan we goedgeluimd op pad en worden we beloond met een heerlijke tocht door wijds Dartmoor, die we zelf met oog op de tijd iets inkorten. Startend vanaf het Postbridge-visitor centre steken we East Dart River over.
Na enige tijd wordt het wel goed opletten. Ook hier is het pad soms vaag of geheel verdwenen en we willen niet in moerasland belanden. We maken handig gebruik van de rotsblokken her en der en zo houden we droge voeten. Na een watervalletje komen we bij Sandy Hole Pass waar we op de platte rivierstenen in de kabbelende beek onder de zomerzon onze boterhammen eten. Wat een geweldige plek. Na de lunchpauze zien we iets verderop talloze kommen en wallen, restanten van de vroegere tinwinning in Dartmoor.
We gaan vervolgens niet omhoog verder naar Cut Hill en Fur Tor, maar via stapstenen steken we het riviertje over. Daarna wordt de aldus ingekorte route erg wazig. Toch komen we struinend over de moor (behoorlijk zompig her en der!) als bedoeld toch uit bij Statts House, een voormalige turfstekerswoning. Licht dalend over de moor komen we ook langs de stenen restanten van een Beehive hut, zo kenmerkend voor Dartmoor’s verleden. Teruglopend aan de andere zijde van Dart koersen we weer op Postbridge. Aldaar steken we over de beroemde Clapper Bridge de Dart voor de derde keer over en zijn we weer terug bij het vertrekpunt.
Conclusie: bij zomers en helder weer een topper, maar gelet op de weinige oriëntatie punten is dit inderdaad geen terrein om bij slecht weer en matig zicht te gaan belopen.
4. Lydford Gorge (1 tot 2 uur)
Waar heuvels zijn, liggen uiteraard ook dalen. In het dal van riviertje de Lyd is dat dal zelfs de diepste kloof van Zuidwest Engeland. Ruim 2 kilometer lang en 30 meter diep is Lydford Gorge door zijn steile wanden en watervallen een spectaculaire National Trust bestemming. Met een beetje geluk spot je hier ook nog eens forellen, libelles, vlinders en zelfs een ijsvogel of een dipper.
De avontuurlijke, groene maar soms kletsnatte kloof begint bij Tuckers Pool, maar de (rond)wandeling zelf start en eindigt iets verderop bij het bezoekerscentrum. Hier vertrekkend komen we al heel snel bij de Devils Cauldron, waar de Lyd zich naar beneden stort.
Halverwege de zeer smalle en soms glibberige kloofbodem lopen we onder het watergordijn van de Tunnel Falls door. Aan het einde van de wandelroute dendert rivier de Burn als hoogste waterval in de omgeving, de White Lady Fall, vanaf 30 meter hoogte in de Lyd.
Info over Dartmoor National Park
Dartmoor ligt in graafschap Devon in Zuidwest Engeland. Na Devon volgt graafschap Cornwall. Op deze website tref je meer info over dit specifieke natuurgebied.
Over graafschap Devon
Vanaf ferryport Dover is een het dag autorijden om er te komen. Naast Dartmoor biedt Devon natuur- en wandelliefhebbers nog veel meer, waaronder geweldige kustwandelingen (coastal walks) en diverse fraaie havenstadjes. Op de website van Visit Devon vind je meer info.
Wat een prachtige beschrijving in dat schitterende gebied.
Als Angofiel weet ik hoe prachtig het daar is, heb er heel vaak gewandeld en intens genoten.
Als je Devon hebt beleefd heb je er altijd heimwee naar.
Ha Gerry, dankjewel, nou wat een schitterend gebied hé, Devon, wij vonden het ook zeker een plek om nog eens naar terug te keren.